Fryderyk Pautsch

 

Fryderyk Pautsch (1877 - 1950) był młodopolskim malarzem reprezentującym nurt folklorystyczno-ekspresjonistyczny. Na początku swojej drogi zawodowej studiował prawo, a w 1900-1906 odbył studia artystyczne w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Wówczas jego nauczycielami byli Józef Unierzyski i Leon Wyczółkowski. W trakcie studiów współpracował jako rysownik z satyrycznymi czasopismami. W 1905-1906 otrzymał stypendium i kształcił się w prestiżowej w Académie Julian w Paryżu.

Jako dojrzały malarz należał do Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, wiedeńskiej grupy Hagenbund oraz był współzałożycielem grupy artystów wielkopolskich „Świt”. Natomiast w 1912 roku rozpoczął karierę akademicką. Najpierw został nauczycielem malarstwa dekoracyjnego w Królewskiej Akademii Sztuki i Rzemiosła Artystycznego we Wrocławiu. Od 1919 pełnił funkcję dyrektora Szkoły Sztuk Zdobniczych w Poznaniu. W 1925 roku przeniósł się do Krakowa i został profesorem Akademii Sztuk Pięknych, a w latach 30. XX wieku pełnił również funkcję rektora tej uczelni.

Malarstwo Pautscha jest ciekawe ze względu na połączenie tradycyjnej tematyki z nowoczesną ówcześnie techniką. Malował rodzajowe sceny z życia Hucułów, kompozycje religijne, portrety, martwe natury i pejzaże, a w chaotycznym, nieregularnym sposobie kładzenia farby widoczne są jego tendencje ekspresjonistyczne.