Józef Kidoń, Portret mężczyzny, I poł. XX w.

Józef Kidoń (ur. 9 marca 1890 r. w Rudzicy - zm. 10 marca 1968 r. w Warszawie) - naukę malarstwa rozpoczął  w roku 1910 w lwowskiej Wolnej Akademii Sztuki w pracowni Stanisława Batowskiego i Ludwika Kwiatkowskiego. Studia kontynuował następnie w Amsterdamie. Lata dwudzieste spędził na podróżach artystycznych po Europie, zwiedzając Włochy, Austrię, Niemcy, Holandię i Belgię. Znaczne uznanie zyskał portretując osobistości śląskiej elity w okresie przed wybuchem II wojny światowej.

Portrecista prezentował swoje prace na wystawach indywidualnych (m.in. w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych we Lwowie w 1921, w Łodzi - w Miejsckiej Galerii Sztuki w 1926 i ponownie w marcu 1930, w Katowicach w 1927). W 1929 roku Kidoń został członkiem zarządu  Związku Zawodowego Artystów Plastyków na Śląsku, liczącego około czterdziestu artystów. Zaś w 1956 roku był jednym z założycieli Ogólnopolskiej grupy "Zachęta".

Malował przede wszystkim portrety kobiet, o miękkich, delikatnych twarzach i wystudiowanych pozach. Rzadziej malował martwe natury i pejzaże.

Portret znajdujący się w kolekcji Gabinetu Sztuki niewątpliwie przykuwa uwagę swoją oryginalnością i charyzmą portretowanego. Nie da się ukryć, że i wnętrze zyska dzięki niemu energię wyrazu.