René Restoueix, "Les oignons", Francja, I poł. XX w.

Tradycja emaliowania, czyli stapiania szkła z metalem w temperaturze oscylującej wokół 1450 stopni F, sięga ponad dwóch tysięcy lat. Stanowi część artystycznego dziedzictwa sześciu kontynentów świata.

Proces emaliowania wymaga specyficznych umiejętności emaliera: musi on dobrze znać wpływ ciepła na barwy, które zmieniają się wraz z wypalaniem. Przed nałożeniem jakiejkolwiek emalii, metale można obrabiać – wytrawiać, formować, gonić. Pojedyncza emaliowana płytka miedziana wypalona zostanie od sześciu do dziesięciu lub nawet więcej razy. Emaliowanie charakteryzuje się wspaniałymi, nieblaknącymi kolorami, niezwykłą trwałością i różnorodnością efektów kolorystycznych w zależności od kąta padania światła.

Jednym z najsłynniejszych ośrodków, znanych z produkcji tego szkliwa, jest Limoges we Francji. To właśnie w tym ośrodku tworzył wybitny i szanowany artysta, René Restoueix (1924). W roku 1955 jego kunszt został doceniony w konkursie rzemieślników, odbywającym się co cztery lata we Francji. Otrzymał wówczas tytuł „Meilleur Ouvrier de France”.

Obraz „Les oignons” (emalia na miedzi), znajdujący się w kolekcji Gabinetu Sztuki, to miniatura przedstawiająca scenę rodzajową w domowym zaciszu. Jego sielanakowy charakter oraz dominująca kolorystyka w piękny sposób ocieplą wnętrze domu.