Jan Jaromir Aleksiun

 

 

 

Jan Jaromir Aleksiun urodził się 2 lutego 1940 roku w Nowej Wilejce, dzisiejszej dzielnicy Wilna. W 1966 roku ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, uzyskał dyplom w Pracowni Grafiki u prof. Stanisława Dawskiego. Od 1969 roku pracował jako asystent na swojej macierzystej uczelni. gdzie w 1970 roku został etatowym asystentem w Katedrze Grafiki Wydziału Malarstwa i Rzeźby. W latach 1981-82 pełnił funkcję rektora wrocławskiej uczeni artystycznej, a od 1999 do 2005 roku objął stanowisko dziekana Wydziału Grafiki. Prywatnie żonaty jest z malarką Mirą Żelechower-Aleksiun, z którą ma córkę Natalię Aleksiun – wybitną historyczkę specjalizującą się w historii Żydów i stosunków polsko-żydowskich.

Jako artysta Aleksiun uprawia rysunek, malarstwo, plakat i grafikę. Był jednym z twórców sukcesu wrocławskiej szkoły plakatu. Wraz z Jerzym Czerniawskim, Janem Sawką, Eugeniuszem “Getem” Stankiewiczem tworzyli nieformalną grupę “Czterech z Wilanowa”. Nazwa grupy pochodzi od nazwy wspólnej wystawy w Muzeum Plakatu w Wilanowie w 1976 roku. Jan Jaromir Aleksiun należał do drugiego pokolenia Polskiej Szkoły Plakatu, które pojawiło się u schyłku lat 60. XX wieku. Był to okres rozwoju kultury pop i debiutu artystów związanych z nurtem kontrkultury studenckiej noszącego znamiona buntu. W tym nurcie ważną rolę odegrała właśnie grupa “Czterech z Wilanowa”. Wystawa w Muzeum Plakatu miała wyraźne cechy skandalu, ale ich sztukę ustrzegł przed zarzutem zwykłej prowokacji bogaty horyzont intelektualny. Twórczość Aleksiuna charakteryzuje przenikanie się mediów i technik artystycznych. Tworzy kompozycje figuratywne, które osadzone są w niezwykłej iluzjonistycznej przestrzeni.